《春中(zhong)帖》是(shi)宋代著(zhu)名(ming)書(shu)法(fa)家蘇軾創作的一幅書(shu)法(fa)作品。
軾啟。春中(四字(zi)不(bu)可辨(bian))達(da),久(jiu)不(bu)聞(一字(zi)不(bu)可辨(bian))渴仰增積。比日(ri)履(lv)茲馀(一字(zi)不(bu)可辨(bian))尊(zun)候何(he)似,眷聚各(ge)無恙。軾蒙庇如(ru)昨。二(er)哥(一字(zi)不(bu)可辨(bian)),春(三字(zi)不(bu)可辨(bian))有書(shu)問往(wang)還,甚(shen)安也。子由不(bu)住得書(shu),甚(shen)健(jian)。會合何(he)時,惟祝倍萬保嗇,不(bu)宣。軾再拜。德孺運使金部老弟(di)左右。七月廿六日(ri)。
本帖鑒(jian)(jian)藏印有“奎(kui)章閣鑒(jian)(jian)書博士”、“柯(ke)氏(shi)清玩(wan)”、“柯(ke)九思(si)鑒(jian)(jian)□真跡”、“江恂”、“王禹卿氏(shi)”。
蘇(su)軾(1037—1101年(nian)),字(zi)子瞻,號(hao)東(dong)坡(po)居士,眉(mei)山(今屬四川(chuan))人(ren)。蘇(su)洵次子。北宋(song)文(wen)(wen)學(xue)家(jia)(jia)、書(shu)(shu)畫(hua)家(jia)(jia)。仁宗嘉祐二年(nian)(1057年(nian))進士。熙寧(ning)時任祠(ci)部(bu)員外郎,知(zhi)密州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)、徐州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)、湖州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)。因對王安石(shi)(shi)所行新政有(you)(you)異見,上書(shu)(shu)神宗,遂被貶謫黃(huang)州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)。元祐間復起用(yong),任翰林(lin)學(xue)士,出知(zhi)杭州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)、穎(ying)州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou),官(guan)至禮部(bu)尚書(shu)(shu)。紹(shao)圣(sheng)四年(nian)(1097年(nian)),黨爭又起,再(zai)謫惠州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)、儋州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou),最后(hou)北還,病(bing)歿常(chang)州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou),追(zhui)謚(shi)“文(wen)(wen)忠”。與父(fu)洵、弟轍合稱(cheng)“三蘇(su)”。其文(wen)(wen)汪洋恣(zi)肆,明白暢達,為(wei)“唐宋(song)八大家(jia)(jia)”之(zhi)一。作詩(shi)清新豪健(jian),善(shan)用(yong)夸張比喻(yu),風格獨(du)具。詞開豪放一派,對后(hou)世影響很大。擅長(chang)行書(shu)(shu)、楷書(shu)(shu),得力(li)于(yu)王僧虔、李邕、徐浩(hao)、顏真卿(qing)、楊(yang)凝式而自成家(jia)(jia)數。用(yong)筆豐腴(yu)跌宕,有(you)(you)天真爛漫之(zhi)趣。與黃(huang)庭堅、米芾(fei)、蔡(cai)襄并(bing)稱(cheng)“宋(song)四家(jia)(jia)”。能(neng)畫(hua)竹(zhu)(zhu),學(xue)文(wen)(wen)同,為(wei)湖州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)竹(zhu)(zhu)派之(zhi)一。傳(chuan)說他畫(hua)竹(zhu)(zhu)干從地直起至頂(ding),并(bing)不分節繪寫(xie)。嘗(chang)在試院,興到無墨(mo),遂用(yong)朱(zhu)筆寫(xie)竹(zhu)(zhu),后(hou)人(ren)竟(jing)效,稱(cheng)為(wei)“朱(zhu)竹(zhu)(zhu)”。能(neng)作枯木、怪(guai)石(shi)(shi)、佛像,出筆奇古(gu)。論畫(hua)力(li)主(zhu)“神似(si)”,認為(wei)“論畫(hua)以形(xing)似(si),見與兒童(tong)鄰”,并(bing)提出“士夫畫(hua)”(即(ji)文(wen)(wen)人(ren)畫(hua))之(zhi)說。傳(chuan)世書(shu)(shu)跡有(you)(you)《答謝民師論文(wen)(wen)帖》、《祭黃(huang)幾道文(wen)(wen)》、《前赤壁(bi)賦》、《黃(huang)州(zhou)(zhou)(zhou)(zhou)寒食詩(shi)帖》等。傳(chuan)世繪畫(hua)有(you)(you)《古(gu)木怪(guai)石(shi)(shi)圖(tu)(tu)》卷(juan)、《枯木竹(zhu)(zhu)石(shi)(shi)圖(tu)(tu)》卷(juan)(與文(wen)(wen)同《墨(mo)竹(zhu)(zhu)圖(tu)(tu)》卷(juan)合卷(juan)),現藏(zang)上海博(bo)物館(guan)。著有(you)(you)《東(dong)坡(po)七集(ji)》、《經進東(dong)坡(po)文(wen)(wen)集(ji)事略》等。
此帖筆(bi)法自(zi)然流暢,寓巧于拙,儀態淳(chun)古,有(you)渾厚凝重之韻致。雖有(you)缺字、殘損(sun),仍不(bu)失(shi)為蘇軾(shi)中年(nian)(nian)(nian)時期的上乘作(zuo)品。此帖是蘇軾(shi)寫給范(fan)(fan)純(chun)(chun)(chun)粹(cui)(cui)(德(de)孺(ru))的信(xin)札。范(fan)(fan)純(chun)(chun)(chun)粹(cui)(cui)是北宋著名政(zheng)治(zhi)家(jia)、文學家(jia)范(fan)(fan)仲淹的第四子(zi)。宋神宗(zong)元(yuan)(yuan)豐(feng)年(nian)(nian)(nian)間,共有(you)五路軍(jun)團出兵討伐西夏,其中包括由高遵裕(yu)率(lv)領的環慶軍(jun)和由劉昌祚(zuo)率(lv)領的涇原軍(jun)。《宋史》卷三一(yi)四《范(fan)(fan)純(chun)(chun)(chun)粹(cui)(cui)本傳》記載(zai),北宋元(yuan)(yuan)豐(feng)末年(nian)(nian)(nian),范(fan)(fan)純(chun)(chun)(chun)粹(cui)(cui)因調(diao)和討伐西夏的遵裕(yu)、昌祚(zuo)兩路軍(jun)的矛(mao)盾有(you)功,神宗(zong)將他由陜西轉運判官進為轉運副使,這與帖中德(de)孺(ru)之官銜“運使金部”是一(yi)致的。據此可知,此信(xin)札的書寫時間應為元(yuan)(yuan)豐(feng)末年(nian)(nian)(nian),即(ji)元(yuan)(yuan)豐(feng)七八年(nian)(nian)(nian)間(1084—1085年(nian)(nian)(nian)),蘇軾(shi)年(nian)(nian)(nian)約50歲左右。帖中“二哥”是指范(fan)(fan)純(chun)(chun)(chun)仁(ren)(范(fan)(fan)仲淹次(ci)子(zi))。