林熙春(chun),字志(zhi)和,號仰晉,生于嘉靖三十(shi)一年(1552年),海陽(yang)龍溪(今潮(chao)安庵埠)寶隴村人。出生后父母(mu)相繼亡(wang)故,家境中落,全憑(ping)嫂(sao)(sao)嫂(sao)(sao)撫養成人。但據志(zhi)書(shu)所載,林熙春(chun)于明萬歷(li)十(shi)一年(1583年)中進士后,授四川巴陵縣令,不久(jiu)即“以(yi)內(nei)艱歸”。所謂“內(nei)艱”,即母(mu)喪(sang)(sang)(按,俗稱(cheng)父喪(sang)(sang)為(wei)外艱,母(mu)喪(sang)(sang)為(wei)內(nei)艱,統(tong)稱(cheng)丁(ding)憂,丁(ding)艱)。據此,乃(nai)母(mu)似應逝于他(ta)登(deng)第(di)授官之后。當(dang)然(ran),這也不排除(chu)林熙春(chun)視嫂(sao)(sao)為(wei)娘的可能。據稱(cheng),林熙春(chun)為(wei)報答嫂(sao)(sao)恩(en),登(deng)第(di)后還特為(wei)其嫂(sao)(sao)在屋旁挖(wa)塘放養烏耳(er)鰻,抵今池塘尚在。
林熙春在巴陵任(ren)上,清理浮糧(liang),豁免差役,很有一番(fan)作為,所以丁艱之后,起用為福建將(jiang)樂(le)縣(xian)令。將(jiang)樂(le)縣(xian)是北(bei)宋著名學者楊(yang)(yang)時(號龜山)的故鄉。楊(yang)(yang)時是程門四大弟子之一,在將(jiang)樂(le)縣(xian)當然影響頗大。林熙春到任(ren)后,特為創建楊(yang)(yang)龜山祠(ci),為楊(yang)(yang)龜山文(wen)集作序;同(tong)時整修(xiu)學宮,十分重視文(wen)化(hua)教育。
此后,林熙(xi)春(chun)升(sheng)任戶(hu)科(ke)給事(shi)(shi)中(zhong)(zhong),又(you)(you)歷(li)(li)任禮(li)科(ke)、兵(bing)科(ke)、以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)至(zhi)工(gong)(gong)(gong)(gong)科(ke)都(dou)給事(shi)(shi)。明朝(chao)給事(shi)(shi)中(zhong)(zhong),分為(wei)吏、戶(hu)、禮(li)、兵(bing)、刑、工(gong)(gong)(gong)(gong)六(liu)科(ke),掌侍從規諫,有(you)糾察(cha)六(liu)部(bu)(bu)弊誤,駁(bo)正章(zhang)奏,封(feng)還制敕之(zhi)(zhi)權。林熙(xi)春(chun)在(zai)各(ge)(ge)科(ke)給事(shi)(shi)中(zhong)(zhong)任上(shang)(shang)(shang),“多所建(jian)(jian)白(建(jian)(jian)議(yi))”,的(de)確(que)是(shi)“格(ge)心而(er)致主也”。他見正月(yue)初(chu)一(yi)(yi)(yi)狂(kuang)風蔽天(tian),黃(huang)(huang)沙布地,晝夜不(bu)息,而(er)趁機(ji)上(shang)(shang)(shang)了《元旦風霾摘陳時政疏(shu)(shu)(shu)》,指出(chu)當(dang)年無(wu)(wu)歲不(bu)荒,無(wu)(wu)處不(bu)荒,以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)致“骨(gu)肉無(wu)(wu)親,人(ren)畜相食,疾疫枕(zhen)藉,惡少揭竿”的(de)嚴重情(qing)(qing)(qing)況,勸告皇(huang)帝“一(yi)(yi)(yi)下(xia)箸,必思有(you)啼饑之(zhi)(zhi)赤(chi)子,而(er)減膳常殷;一(yi)(yi)(yi)授衣,必思有(you)沖寒之(zhi)(zhi)將(jiang)帥,而(er)賜貂宜(yi)(yi)切(qie);一(yi)(yi)(yi)馭(yu)仆從,必思有(you)野伏之(zhi)(zhi)賢(xian)人(ren),而(er)弓(gong)旌宜(yi)(yi)勤”;他審閱薊遼總(zong)督顧(gu)養謙虛報“倭(wo)情(qing)(qing)(qing)”以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)及朝(chao)鮮國王李日公有(you)關“賊(zei)情(qing)(qing)(qing)”報告,毅然上(shang)(shang)(shang)《參東封(feng)疏(shu)(shu)(shu)》,以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)明代歷(li)(li)朝(chao)教訓,說明倭(wo)情(qing)(qing)(qing)多變,“創之(zhi)(zhi)則中(zhong)(zhong)國安,款(kuan)之(zhi)(zhi)則中(zhong)(zhong)國不(bu)安”,東封(feng)斷不(bu)可行(xing);他針對導(dao)淮(淮河(he)(he))分黃(huang)(huang)(黃(huang)(huang)河(he)(he))之(zhi)(zhi)難(nan),以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)及中(zhong)(zhong)央與(yu)地方官員(yuan)種種不(bu)同見解,連上(shang)(shang)(shang)《河(he)(he)工(gong)(gong)(gong)(gong)寬限加敕疏(shu)(shu)(shu)》、《河(he)(he)工(gong)(gong)(gong)(gong)參道(dao)府(fu)疏(shu)(shu)(shu)》,實(shi)事(shi)(shi)求是(shi)地陳明利弊,力主“寬限勘議(yi)”,以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)制止“按(an)(an)臣(指巡按(an)(an)崔邦(bang)亮)謀國過(guo)急,巡河(he)(he)請(qing)遣(qian)非(fei)宜(yi)(yi)”,并懇(ken)切(qie)請(qing)求皇(huang)上(shang)(shang)(shang)“天(tian)語(yu)丁寧(ning)(叮(ding)嚀)河(he)(he)道(dao)諸臣,各(ge)(ge)以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)宗社(she)為(wei)重,毋以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)祖(zu)陵、民生(sheng)、運道(dao)而(er)稍分岐,同以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)公事(shi)(shi)為(wei)心”;他見內(nei)承運庫傳旨發下(xia)花樣(yang),著(zhu)(zhu)工(gong)(gong)(gong)(gong)部(bu)(bu)行(xing)文(wen)山西布政司“織(zhi)造(zao)潞紬一(yi)(yi)(yi)萬(wan)(wan)三(san)千余疋”,又(you)(you)上(shang)(shang)(shang)了《請(qing)省織(zhi)造(zao)疏(shu)(shu)(shu)》,嚴肅指出(chu)“潞紬至(zhi)一(yi)(yi)(yi)萬(wan)(wan)三(san)千余疋,工(gong)(gong)(gong)(gong)費當(dang)不(bu)下(xia)二十余萬(wan)(wan)金,而(er)竟責(ze)備于禾谷半登之(zhi)(zhi)山西”,那是(shi)“瘡痍未起加派難(nan)堪(kan)”,進(jin)而(er)坦痛地“伏望(wang)皇(huang)上(shang)(shang)(shang),垂慈念一(yi)(yi)(yi)絲一(yi)(yi)(yi)縷,盡屬閭閻膏脈;一(yi)(yi)(yi)銖一(yi)(yi)(yi)兩(liang),足(zu)活災疲數命”,從而(er)下(xia)令工(gong)(gong)(gong)(gong)部(bu)(bu)暫(zan)停執(zhi)行(xing);他見內(nei)承運庫管庫事(shi)(shi)太監孫順(shun)等著(zhu)(zhu)工(gong)(gong)(gong)(gong)部(bu)(bu)行(xing)文(wen)西北地方,從速采買(mai)回(hui)青(qing)(顏料,石青(qing)中(zhong)(zhong)之(zhi)(zhi)最貴者,瓷器用以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)為(wei)釉(you)),即上(shang)(shang)(shang)《請(qing)免(mian)人(ren)回(hui)采買(mai)回(hui)青(qing)疏(shu)(shu)(shu)》,懇(ken)切(qie)陳言:“青(qing)六(liu)百(bai)斛(hu),值當(dang)數萬(wan)(wan)”,進(jin)入土魯番也好,深(shen)入回(hui)回(hui)國也好,都(dou)無(wu)(wu)疑(yi)是(shi)“以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)厚資而(er)探豺狼之(zhi)(zhi)境”,“以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)華語(yu)而(er)人(ren)侏亻離之(zhi)(zhi)鄉(xiang)”,“以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)天(tian)朝(chao)而(er)徼(jiao)絕域(yu)之(zhi)(zhi)物(wu)”,“焉知其不(bu)我(wo)侮乎(hu)”?然后建(jian)(jian)議(yi)通(tong)過(guo)甘肅撫按(an)(an)向土魯番、回(hui)回(hui)國宣威布恩,以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)待其“真誠(cheng)上(shang)(shang)(shang)供(gong)”。所有(you)這些,“皆(jie)關宗社(she)大計(ji)”,都(dou)是(shi)符合實(shi)際情(qing)(qing)(qing)況的(de)積極建(jian)(jian)議(yi)。在(zai)其位,謀其政。作為(wei)可以(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)(yi)直接向皇(huang)帝進(jin)言的(de)給事(shi)(shi)中(zhong)(zhong),林熙(xi)春(chun)確(que)是(shi)盡到責(ze)任了。
言(yan)官(guan)(guan)(guan)緘(jian)默,就(jiu)(jiu)是(shi)失職。萬(wan)歷(li)(li)二十三年(1595年),因諸言(yan)官(guan)(guan)(guan)對軍政大事不(bu)(bu)敢加以評議(陳(chen)澤泓(hong)謂“因上(shang)(shang)(shang)疏(shu)陳(chen)言(yan)”,又(you)(you)誤!),激惱了(le)萬(wan)歷(li)(li)帝,一(yi)下(xia)子貶(bian)斥(chi)了(le)34人。御史馬(ma)經綸為(wei)救言(yan)官(guan)(guan)(guan),慷慨(kai)陳(chen)詞(ci),又(you)(you)遭(zao)“降調(diao)”。其時,閣(ge)臣(chen)上(shang)(shang)(shang)疏(shu)解救不(bu)(bu)了(le),諫臺具疏(shu)而不(bu)(bu)敢上(shang)(shang)(shang)。對此(ci),林熙春(chun)(chun)毅然(ran)于(yu)第二年正月,偕率(lv)(lv)同僚,帶頭(tou)抗(kang)疏(shu),伸救言(yan)官(guan)(guan)(guan)。他在疏(shu)中侃(kan)侃(kan)而言(yan):“陛(bi)(bi)下(xia)怒(nu)言(yan)官(guan)(guan)(guan)緘(jian)默,斥(chi)逐(zhu)三十余人,臣(chen)等(deng)(deng)不(bu)(bu)勝悚懼;今(jin)御史馬(ma)經綸慷慨(kai)陳(chen)言(yan),竊(qie)意必溫旨褒嘉(jia),顧亦(yi)從貶(bian)斥(chi),是(shi)以建言(yan)罪耶(ye),抑以不(bu)(bu)言(yan)罪耶(ye)?臣(chen)等(deng)(deng)不(bu)(bu)能解也。前(qian)所(suo)罪者(zhe)既以不(bu)(bu)言(yan)之(zhi)(zhi)(zhi)故(gu)(gu);今(jin)所(suo)罪者(zhe)又(you)(you)以敢言(yan)之(zhi)(zhi)(zhi)故(gu)(gu)。臣(chen)等(deng)(deng)安(an)所(suo)適從哉。陛(bi)(bi)下(xia)誠以不(bu)(bu)言(yan)為(wei)溺職,則臣(chen)等(deng)(deng)不(bu)(bu)難(nan)進憂(you)危之(zhi)(zhi)(zhi)苦詞(ci);誠以直言(yan)為(wei)忤旨,則臣(chen)等(deng)(deng)不(bu)(bu)難(nan)效喑(yin)默之(zhi)(zhi)(zhi)成習。但恐廟堂(tang)之(zhi)(zhi)(zhi)上(shang)(shang)(shang),率(lv)(lv)諂佞(ning)取容,非君上(shang)(shang)(shang)之(zhi)(zhi)(zhi)福(fu)也。”這一(yi)來,萬(wan)歷(li)(li)帝更加惱羞成怒(nu),竟將林熙春(chun)(chun)也降調(diao)湖(hu)南茶陵州判官(guan)(guan)(guan)。從此(ci)林熙春(chun)(chun)稱(cheng)病家(jia)居(ju),一(yi)住就(jiu)(jiu)是(shi)10年,“未嘗只(zhi)字入長安(an)”。萬(wan)歷(li)(li)三十四年 (1606年),林熙春(chun)(chun)接量移廣西賀縣的任(ren)命(ming),他依然(ran)沒(mei)有赴任(ren),直至(zhi)萬(wan)歷(li)(li)去世,前(qian)后24年(陳(chen)澤泓(hong)謂家(jia)居(ju)16年,又(you)(you)誤)閑住家(jia)中。
明神(shen)宗(zong)去世后(hou),光宗(zong)即(ji)位,改元泰昌。是年(1620年),下(xia)旨起(qi)用閑置舊(jiu)臣。于是,年已68歲的林熙春重被起(qi)用。他(ta)以南京儀(yi)制郎中升任(ren)光祿少卿。此后(hou)歷任(ren)太(tai)仆少卿、右通政、太(tai)仆寺卿、太(tai)常(chang)寺卿、大理寺卿。
這期間(jian),林熙春雖(sui)已(yi)(yi)(yi)年(nian)屆(jie)古稀,依然(ran)敢于(yu)(yu)直言,膽識不(bu)減當年(nian)。他在太仆寺少卿任上,就曾上《請蠲畿輔加(jia)派并練鄉(xiang)兵疏》,極力強調(diao)(diao)“民(min)(min)(min)為(wei)邦本”,反對“加(jia)派”不(bu)斷,深刻(ke)地指出(chu)(chu):畿輔之(zhi)民(min)(min)(min)“朝不(bu)保夕(xi)者已(yi)(yi)(yi)十室而九”,現(xian)又(you)加(jia)上“馬匹之(zhi)征(zheng)調(diao)(diao)無已(yi)(yi)(yi);器(qi)甲(jia)之(zhi)繕(shan)修無已(yi)(yi)(yi);車輛之(zhi)締造(zao)無已(yi)(yi)(yi);豆粟之(zhi)買運無已(yi)(yi)(yi)”。以至于(yu)(yu)“援兵繹騷,雞犬(quan)靡寧”,“魚驚鳥(niao)竄”,而且“益加(jia)保甲(jia)鄉(xiang)兵之(zhi)役(yi)”,那未,“民(min)(min)(min)無樂生,業已(yi)(yi)(yi)思亂”,情勢(shi)將越(yue)來越(yue)嚴重了。為(wei)此,他再次指出(chu)(chu):“民(min)(min)(min)心斷不(bu)可失”,應“將加(jia)派蠲免,仍發帑金以練鄉(xiang)兵。”這的(de)確是既解民(min)(min)(min)瘼,也紓君憂(you)的(de)建言。
與此同時,林熙春(chun)曾(ceng)奉(feng)旨總理(li)京邊馬(ma)政。由于他克盡(jin)職(zhi)守,一(yi)月之內,即(ji)精選戰(zhan)馬(ma)3萬余騎。并(bing)經武(wu)官調試評定,全(quan)部合格。在署理(li)東路馬(ma)政之時,曾(ceng)“出巡點馬(ma)”抵玉田縣。聞(wen)“城內兵(bing)(bing)變”,新舊兵(bing)(bing)格斗,殺(sha)傷不少(shao),他毅然(ran)(ran)“驅車進城”。面(mian)對“新兵(bing)(bing)滿街,擁(yong)戟露刃,環列輿前,吶喊請救”的(de)嚴峻態勢,一(yi)面(mian)詢明(ming)情由,許(xu)(xu)以憐(lian)恤,一(yi)面(mian)“宣布朝廷威德”,嚴肅地告誡:“勿(wu)再鼓噪”,如果“甘為(wei)(wei)亂民,法不爾宥(you)”,遂使亂兵(bing)(bing)“寂然(ran)(ran)”。同時,他了解(jie)到此次兵(bing)(bing)變,緣由在于“參(can)將袁(yuan)應兆之殘虐”。袁(yuan)押解(jie)浙兵(bing)(bing)援(yuan)遼(liao),途(tu)中(zhong)逃走逾千(qian),于是在天津(jin)招募湊數,并(bing)對天津(jin)新兵(bing)(bing)許(xu)(xu)以安(an)家費用,后又未能如諾,遂演成(cheng)此次兵(bing)(bing)變。為(wei)(wei)此林熙春(chun)特向皇上參(can)了袁(yuan)應兆一(yi)本(ben),請求將浙兵(bing)(bing)逃走和玉田兵(bing)(bing)變損失,“就應兆家勘產賠(pei)還(huan)”,并(bing)“立殉賜劍”,將應兆正法。
在大理寺(si)卿任(ren)上(shang),林熙春針對(dui)大理寺(si)案牘如山積的情況,力為厘剔,盡快(kuai)加(jia)以清(qing)理,使弊絕風清(qing),并及時上(shang)《申飭法紀(ji)疏(shu)(shu)》。疏(shu)(shu)中(zhong)本(ben)著(zhu)重民(min)命,保太和,特為“擬(ni)民(min)約者八條”,“擬(ni)官約者八條”,使有(you)關官民(min)都(dou)有(you)約可依,有(you)章可循。
天(tian)啟四(si)年(nian)(1624年(nian)),魏忠賢閹黨(dang)之(zhi)禍日見(jian)暴露,林熙春自知無力回天(tian),加上年(nian)事已高,故連上六疏乞休(xiu),最終(zhong)獲得批準,告歸前還獲晉戶部(bu)左侍郎。據所載,林熙春回到故鄉僅一個月,閹黨(dang)之(zhi)亂(luan)也終(zhong)于暴發。其急流勇退,何(he)等及時。
返潮之(zhi)(zhi)時,林(lin)熙春(chun)雖已是年逾(yu)古稀的(de)72歲老人(ren),仍然(ran)關(guan)切(qie)地方民生(sheng),致力于一地公(gong)益事業。如為(wei)潮州(zhou)爭鹽稅,減里役(yi),使龍溪一地減少里役(yi)十分之(zhi)(zhi)四。他倡(chang)筑(zhu)炮臺(tai)于海(hai)(hai)口,以加(jia)強海(hai)(hai)邊防;倡(chang)浚三(san)利溪,倡(chang)修(xiu)龍頭、東集(ji)等(deng)橋,倡(chang)建(jian)(jian)許(xu)隴堤橋;倡(chang)修(xiu)潮州(zhou)文廟、賢良祠、龍溪文昌閣,玉簡峰塔;倡(chang)建(jian)(jian)鳳凰臺(tai)、三(san)元塔。此外(wai),他還(huan)捐(juan)修(xiu)贖(shu)佛寺田百畝作為(wei)秀才(cai)科(ke)試(shi)資費,并創建(jian)(jian)龍溪會館。崇禎(zhen)四年(1631年),林(lin)熙春(chun)辭世(shi),享年80(虛齡),朝(chao)延特賜“三(san)世(shi)尚書”,謚“忠宣(xuan)”。
三(san)世(shi)尚(shang)書(shu)”坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)原(yuan)在太(tai)平路分司(si)巷口(kou),坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)南鐫“四(si)朝大(da)(da)老(lao)”。“三(san)世(shi)尚(shang)書(shu)”指(zhi)因林(lin)熙春(chun)其(qi)祖林(lin)瓚、父林(lin)喬樌(guan)得贈(zeng)戶(hu)(hu)部尚(shang)書(shu)。“四(si)朝”,指(zhi)林(lin)熙春(chun)歷(li)(li)官(guan)于明萬歷(li)(li)、泰昌、天啟(qi)、崇禎(zhen)四(si)個(ge)皇帝。“大(da)(da)老(lao)”,對資(zi)深(shen)望(wang)重的(de)大(da)(da)官(guan)之(zhi)(zhi)稱呼;亦指(zhi)德高(gao)望(wang)重的(de)老(lao)人。坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)為四(si)柱三(san)間五(wu)樓石(shi)坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)。明間雀替為石(shi)雕龍,其(qi)上(shang)承托下枋(fang);下枋(fang)之(zhi)(zhi)上(shang)為雙(shuang)(shuang)面鏤(lou)(lou)空的(de)人物故事之(zhi)(zhi)中枋(fang),人物造(zao)型逼真;上(shang)花枋(fang)之(zhi)(zhi)上(shang)正中央系一(yi)雙(shuang)(shuang)面鐫刻行楷(kai)“恩榮”二字(zi)豎(shu)額的(de)花肚,其(qi)上(shang)承托石(shi)屋(wu)面;次間下枋(fang)之(zhi)(zhi)上(shang)各(ge)為雙(shuang)(shuang)面鏤(lou)(lou)空石(shi)麒麟一(yi)對,整座牌坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)規模宏大(da)(da),結構謹嚴(yan),人物、動物雕刻技術玲瓏剔透,令(ling)人嘆為觀止。坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)于1951年拆除。2006年按原(yuan)貌重建于太(tai)平路分司(si)巷口(kou)北側(ce)。“三(san)世(shi)尚(shang)書(shu)”下坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)枋(fang)鐫“誥贈(zeng)通(tong)(tong)議(yi)大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)太(tai)常(chang)寺卿(qing)林(lin)瓚,敕封文林(lin)郎福建將(jiang)樂縣(xian)知(zhi)(zhi)縣(xian)、延平府知(zhi)(zhi)府、誥贈(zeng)通(tong)(tong)議(yi)大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)太(tai)常(chang)寺卿(qing)林(lin)喬樌(guan),萬歷(li)(li)癸未進士贈(zeng)通(tong)(tong)議(yi)大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)戶(hu)(hu)部左侍郎加(jia)贈(zeng)資(zi)政大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)戶(hu)(hu)部尚(shang)書(shu)林(lin)熙春(chun)”;下坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)梁鐫“敕贈(zeng)戶(hu)(hu)部左侍郎卒贈(zeng)三(san)世(shi)資(zi)政大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)戶(hu)(hu)部尚(shang)書(shu)”。“四(si)朝大(da)(da)老(lao)”下坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)枋(fang)鐫“萬歷(li)(li)癸未進士、戶(hu)(hu)部左侍郎,予告(gao),欽賜馳驛;前工科都(dou)給事中,詔起(qi)光祿、太(tai)仆寺少(shao)卿(qing),通(tong)(tong)政司(si)通(tong)(tong)政,太(tai)仆寺少(shao)卿(qing),敕理(li)(li)京(jing)邊馬,太(tai)常(chang)、大(da)(da)理(li)(li)寺卿(qing),侍經筵林(lin)熙春(chun)”;下坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)梁鐫“賜祭葬特祠(ci),加(jia)贈(zeng)資(zi)政大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)、戶(hu)(hu)部尚(shang)書(shu),謚(shi)忠宣(xuan),祀鄉賢,楚閩名宦。以子益封太(tai)常(chang)寺典簿,晉(jin)正議(yi)大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu);又子佳戶(hu)(hu)部貴(gui)州司(si)事,進榮祿大(da)(da)夫(fu)(fu)(fu)。”坊(fang)(fang)(fang)(fang)(fang)額右鐫“潮州知(zhi)(zhi)府馬鳴霆,同知(zhi)(zhi)蔣允彥(yan),通(tong)(tong)判馬毓峨(e)、林(lin)朝銘。崇禎(zhen)元年立”。
林熙春(chun)(chun)(chun)才(cai)氣橫溢,熱心于藏書、著述(shu)。所著計有(you)《賜閑(xian)草》、《賜還草》、《賜傳草》、《城(cheng)南書莊(zhuang)草》、《掖垣出山疏草》等等。林熙春(chun)(chun)(chun)的(de)(de)詩(shi)(shi)寫得很好。不嘲風弄月,注重寫實是(shi)其(qi)特點。正如(ru)崇禎(zhen)年(nian)間禮部尚書姜逢(feng)元所說(shuo):林熙春(chun)(chun)(chun)“詩(shi)(shi)不事纖(xian)麗(li),而抒性靈”。他有(you)一首長詩(shi)(shi)《戊午海嘯歌(ge)三十韻(yun)》,論詩(shi)(shi)者常將(jiang)其(qi)作(zuo)詩(shi)(shi)史(shi)讀,的(de)(de)確是(shi)了解當(dang)年(nian)潮汕沿海地區(qu)遭遇地震(zhen)和海嘯具體(ti)情況的(de)(de)難(nan)得的(de)(de)第(di)一手材料,不能不說(shuo)是(shi)現實主義的(de)(de)好作(zuo)品;也是(shi)林熙春(chun)(chun)(chun)關心民瘼,敢(gan)于為民請命的(de)(de)一份生(sheng)動佐(zuo)證。所謂(wei)“如(ru)欲(yu)民瘼達九(jiu)(jiu)閽,豈可因噎廢(fei)耳目。如(ru)欲(yu)補救(jiu)起瘡痍,惟在六(liu)卿倡九(jiu)(jiu)牧”。“因思(si)(si)旋轉在至尊,何以得竊(qie)先賜復(fu)(fu)。復(fu)(fu)思(si)(si)蕭條(tiao)遍九(jiu)(jiu)州,更(geng)愿覃(tan)恩蠲(juan)稅榷(que)”。這就是(shi)吳穎在序其(qi)文(wen)集所說(shuo)的(de)(de)“發為詩(shi)(shi)歌(ge),唯本乎(hu)忠孝(xiao),悱惻之意,未有(you)異旨”。
林(lin)熙春除(chu)了注重現實之(zhi)外,寫景抒懷之(zhi)作,也不(bu)乏佳(jia)篇。如(ru)《游鳳(feng)凰塔謁郭(guo)(guo)祠》:朝(chao)陽(yang)棲鳳(feng)處(chu),砥柱(zhu)障川東(dong)(dong)。影(ying)(ying)落驚波(bo)鱷,光延接彩(cai)虹。蘋蘩思北斗,桃李憶春風。無限登臨者(zhe),千年仰令(ling)公。郭(guo)(guo)祠,就是郭(guo)(guo)子章祠。郭(guo)(guo)子章是江(jiang)西(xi)泰和人,萬(wan)歷十年至十三年任潮州(zhou)知府,政尚(shang)整肅,吏畏民安,著(zhu)有《潮中(zhong)雜紀》,頗著(zhu)文名。郭(guo)(guo)子章任潮期間,正好(hao)林(lin)熙春中(zhong)進(jin)士(shi)。林(lin)對郭(guo)(guo)的(de)(de)敬仰之(zhi)情,可(ke)見(jian)由來有自。詩中(zhong)將(jiang)郭(guo)(guo)比喻(yu)為(wei)韓(han)(han)愈(yu),一(yi)如(ru)學者(zhe)尊韓(han)(han)為(wei)“泰山北斗”;又將(jiang)郭(guo)(guo)比喻(yu)為(wei)郭(guo)(guo)子儀,稱之(zhi)為(wei)“令(ling)公(郭(guo)(guo)子儀為(wei)中(zhong)書令(ling))”。詩中(zhong)對鳳(feng)凰塔的(de)(de)描繪,顯得(de)很(hen)有氣(qi)勢。你(ni)看,這正是朝(chao)陽(yang)晨照,鳳(feng)凰高(gao)棲之(zhi)處(chu),就如(ru)砥柱(zhu)屏障韓(han)(han)水之(zhi)東(dong)(dong);塔影(ying)(ying)使波(bo)瀾中(zhong)的(de)(de)鱷魚驚駭,其光輝連接著(zhu)空中(zhong)的(de)(de)彩(cai)虹。高(gao)吟之(zhi)下,使我們(men)不(bu)禁聯想起郭(guo)(guo)子章對鳳(feng)凰塔的(de)(de)題(ti)聯:
玉柱(zhu)擎天,鳳起東山標(biao)七級;
金輪著地,龍蟠南海鎮三陽(yang)。
名臣文(wen)思,真可謂“心有靈(ling)犀一點通”了。