太上虛(xu)皇天尊四十九章經
經(jing)(jing)(jing)(jing)名:太上虛皇天(tian)尊(zun)四(si)十九章(zhang)經(jing)(jing)(jing)(jing)。撰人(ren)(ren)不(bu)(bu)(bu)詳(xiang),似出于隋唐之(zhi)際。此經(jing)(jing)(jing)(jing)為(wei)(wei)(wei)虛皇天(tian)尊(zun)為(wei)(wei)(wei)妙(miao)行眞人(ren)(ren)等演說(shuo)教義,分為(wei)(wei)(wei)四(si)十九章(zhang)。經(jing)(jing)(jing)(jing)文(wen)以(yi)(yi)(yi)道(dao)家清靜無(wu)為(wei)(wei)(wei)之(zhi)說(shuo)為(wei)(wei)(wei)本,論述修(xiu)道(dao)之(zhi)境界及其方法(fa)。書中分學道(dao)者(zhe)為(wei)(wei)(wei)三乘(cheng)(cheng):“末(mo)學之(zhi)士(shi),目(mu)不(bu)(bu)(bu)妄視,耳(er)不(bu)(bu)(bu)妄聽,心不(bu)(bu)(bu)妄知(zhi)(zhi),禁(jin)約一切,泯絕萬(wan)態以(yi)(yi)(yi)致于道(dao)”,此為(wei)(wei)(wei)小乘(cheng)(cheng)。“至學之(zhi)士(shi),視無(wu)所(suo)(suo)見,聽無(wu)所(suo)(suo)聞(wen),心無(wu)所(suo)(suo)知(zhi)(zhi),動無(wu)所(suo)(suo)逐,以(yi)(yi)(yi)觀眾(zhong)妙(miao),”此為(wei)(wei)(wei)中乘(cheng)(cheng)。“大(da)(da)乘(cheng)(cheng)之(zhi)士(shi),無(wu)見而(er)(er)無(wu)不(bu)(bu)(bu)見,無(wu)聞(wen)而(er)(er)無(wu)不(bu)(bu)(bu)聞(wen),無(wu)知(zhi)(zhi)而(er)(er)無(wu)不(bu)(bu)(bu)知(zhi)(zhi),內外洞然,達彼無(wu)間(jian),故能參宇宙而(er)(er)游無(wu)盡之(zhi)域”。由大(da)(da)乘(cheng)(cheng)入道(dao)者(zhe),“以(yi)(yi)(yi)一身而(er)(er)化萬(wan)境。不(bu)(bu)(bu)滯有無(wu),永(yong)絕生滅,是名眞人(ren)(ren)”。修(xiu)眞之(zhi)法(fa)從齋(zhai)戒(jie)清凈(jing)、洗心斷穢入手,以(yi)(yi)(yi)布施積善,造福田、立功德為(wei)(wei)(wei)務。經(jing)(jing)(jing)(jing)文(wen)認為(wei)(wei)(wei)眾(zhong)生平等,凡具(ju)善性(xing)、道(dao)性(xing)之(zhi)人(ren)(ren),皆(jie)可同入道(dao)門(men)。
《辨偽錄》引用《元代化(hua)(hua)胡經》內容。第一化(hua)(hua),道生氣,氣生四圣,叫虛皇天(tian)尊、元始天(tian)尊、太(tai)上道君、李(li)(li)老(lao)(lao)君,李(li)(li)老(lao)(lao)君是天(tian)地的父(fu)母(mu)。
立功章第一
天(tian)尊(zun)曰:凡欲修道(dao),建功(gong)(gong)(gong)為先。是以諸(zhu)天(tian)上帝、諸(zhu)天(tian)高尊(zun)、諸(zhu)天(tian)眞人、諸(zhu)天(tian)神(shen)(shen)仙(xian)(xian),咸(xian)以功(gong)(gong)(gong)勤超圣眞位(wei),諸(zhu)天(tian)記功(gong)(gong)(gong)而為品格。積功(gong)(gong)(gong)滿千,形神(shen)(shen)俱(ju)仙(xian)(xian);功(gong)(gong)(gong)不及千,形滅神(shen)(shen)仙(xian)(xian);功(gong)(gong)(gong)及兆民,玉清之賔。凡蛻為仙(xian)(xian),仙(xian)(xian)化為眞,眞人無礙,洞合自(zi)然(ran)。消則為炁,息則為人,神(shen)(shen)通自(zi)在,變化無形,飛行(xing)三界,出幽入明。吾(wu)昔在世,立世之功(gong)(gong)(gong);吾(wu)游天(tian)中,諸(zhu)天(tian)奏功(gong)(gong)(gong)。一(yi)切眾生,咸(xian)愿(yuan)濟(ji)拔,心不退轉,自(zi)得眞道(dao)。
齋戒章第二
天尊曰:齋(zhai)戒(jie)者,道之根(gen)(gen)本,法之津梁。子(zi)(zi)欲(yu)學道,清(qing)齋(zhai)奉(feng)戒(jie),念念正(zheng)眞(zhen),邪妄(wang)自泯(min)。一切眾(zhong)生,舍清(qing)凈域,耽嗜葷羶而以(yi)觸法。譬如(ru)餓鬼(gui),啗食(shi)死尸(shi),火燒饑腸,無(wu)(wu)有飽(bao)滿。又如(ru)蠅蟲,爭奪臭腐,妄(wang)為羶香而以(yi)觸法。三宮溷濁,六腑不凈,尸(shi)魄欣(xin)昌,樂于死地。子(zi)(zi)當割(ge)嗜欲(yu)根(gen)(gen),入清(qing)靜境,無(wu)(wu)作諸苦,無(wu)(wu)造諸惡,無(wu)(wu)生諸見,無(wu)(wu)起諸邪。子(zi)(zi)觀(guan)戒(jie)文(wen)如(ru)世(shi)法律(lv),欲(yu)有所犯,懼金木刑。子(zi)(zi)于戒(jie)文(wen),精意奉(feng)持,凜然在前,如(ru)對所畏(wei)。秉心正(zheng)嚴,滅一切想(xiang),諦(di)聽不二,可會正(zheng)眞(zhen),是吾弟子(zi)(zi)。
識本來章第三
天尊曰:虛無(wu)自然,道所從(cong)出,眞一不(bu)(bu)二,體性湛然,園(yuan)明自足,不(bu)(bu)墮諸見。遠離(li)塵垢,學(xue)無(wu)所學(xue),修無(wu)所修,于中了(le)然。不(bu)(bu)去(qu)不(bu)(bu)住,不(bu)(bu)取不(bu)(bu)舍,無(wu)樂(le)無(wu)惱,無(wu)死(si)無(wu)生,無(wu)古(gu)無(wu)今,是眞解悟。觀諸形相(xiang),等皆虛空,滅除世(shi)幻(huan),體合自然。
善應章第四
天尊曰(yue):人(ren)有(you)一(yi)善(shan),百神俱泰。人(ren)有(you)十善(shan),司命儲筭。人(ren)有(you)百善(shan),東(dong)華注名。人(ren)有(you)千(qian)(qian)善(shan),福(fu)及七祖,死(si)魂為(wei)仙,萬善(shan)即備,玉符下迎,千(qian)(qian)神來朝,白日(ri)登辰。
法力能捍章第五
天(tian)尊曰:子(zi)知悲人,不能悲身。地水火風,假(jia)合四大,埏(shan)土為器,托炬(ju)火中而得堅固。子(zi)身猶器,法(fa)猶炬(ju)火,能捍子(zi)身,成不壞質。
積善為寶章第六
天尊謂妙行眞人曰(yue):子(zi)登(deng)寶山,周(zhou)行左右(you),萬寶縱橫,無不可愛。當(dang)下山際,能勿(wu)持乎?妙行眞人曰(yue):不持以歸,是謂自棄。天尊曰(yue):善(shan)哉。人生(sheng)于(yu)世(shi),如在寶山,種種善(shan)緣,皆為寶也。子(zi)不造善(shan),當(dang)來離世(shi),是猶(you)登(deng)彼(bi)寶山空手而歸,不持一物,后無悔乎?
除垢章第七
天尊曰:子形不凈,受諸染著(zhu),積垢于身,必思澡澣。心垢不凈,六(liu)根所染,弗(fu)思其澣,茲為(wei)迷惑。是故身垢不凈,以(yi)世水洗之(zhi);心垢不凈,以(yi)法語(yu)洗之(zhi)。六(liu)根清凈,表裹(guo)洞明,無毫發染,方造無為(wei)。
味道章第八
天(tian)尊曰:子之食蜜,徧口皆甜,舌有馀味(wei)。味(wei)吾之言,有甚于是。
斷因緣章第九
天尊曰:一(yi)切(qie)(qie)(qie)眾生(sheng),從因生(sheng)因,從緣(yuan)生(sheng)緣(yuan)。以(yi)因緣(yuan)故,結諸煩(fan)(fan)惱,成無(wu)(wu)量業,墮于生(sheng)滅,輪轉不(bu)窮(qiong)。如(ru)浪中漚,幾成幾壞。爾須(xu)了悟,本來皆空(kong),自生(sheng)諸見,自著(zhu)一(yi)切(qie)(qie)(qie),種(zhong)種(zhong)眷(juan)屬,是煩(fan)(fan)惱根,與(yu)牢獄等。此(ci)心不(bu)悟,如(ru)大罪人,無(wu)(wu)始以(yi)來,身(shen)被(bei)縶縛,無(wu)(wu)有解脫(tuo)。吾今為(wei)汝滅前后因,斷一(yi)切(qie)(qie)(qie)緣(yuan),識(shi)因非因,識(shi)緣(yuan)非緣(yuan),不(bu)因不(bu)緣(yuan),湛然常定,無(wu)(wu)去無(wu)(wu)來,無(wu)(wu)離無(wu)(wu)著(zhu),一(yi)切(qie)(qie)(qie)解脫(tuo),超(chao)出三界。
自新章第十
天尊曰(yue):一切(qie)男女,于三寶前稽首(shou)歸(gui)命(ming),洗滌(di)垢穢,令(ling)心地凈,悔過自新,誓(shi)勿(wu)復造,可以為吾弟(di)子(zi)。其有男女,處世以來,于三寶前內(nei)省于中,無可懺悔,是(shi)吾眞弟(di)子(zi)。
布施章第十一
天尊(zun)曰(yue):有馀(yu)而施(shi),非難(nan)不(bu)足(zu),施(shi)之為(wei)難(nan);施(shi)所(suo)(suo)不(bu)欲,非難(nan)施(shi)所(suo)(suo),甚愛為(wei)難(nan)。一(yi)切(qie)諸福,皆自歡喜(xi)中來;一(yi)切(qie)布施(shi),生(sheng)歡喜(xi)心;一(yi)切(qie)財(cai)寶,眾(zhong)生(sheng)性命。或施(shi)以物(wu),歸獻三寶;或施(shi)以法,覺悟(wu)一(yi)切(qie)。種種善果,福報無(wu)邊。
勤行章第十二
天尊曰:知吾道(dao)者,復不(bu)能(neng)行;行吾道(dao)者,復不(bu)能(neng)久。難至于道(dao),知而能(neng)勤,久而不(bu)怠。如(ru)渡(du)滄海,日求(qiu)著(zhu)岸;終始若一,道(dao)為子(zi)得。
鍊穢成眞(zhen)章第十三
天尊語妙(miao)行眞(zhen)人曰(yue):子未生時,混(hun)混(hun)噸噸,本無一物,視聽不得,與眞(zhen)常會,無有名相,孰為(wei)(wei)妙(miao)行?吾今為(wei)(wei)汝,究(jiu)未生理。種種形相,俱(ju)為(wei)(wei)幻(huan)假,眷(juan)此幻(huan)身,與我為(wei)(wei)累。譬(pi)如鑄(zhu)劒(jian),煅鍊(lian)滓穢,始見精鋼;勇(yong)烈無滯,當成妙(miao)器。
演化章第十四
天尊謂妙行眞人曰:從吾(wu)道(dao)(dao)者,是名(ming)善業;離吾(wu)道(dao)(dao)者,是名(ming)惡業。太上立(li)(li)德,其(qi)次(ci)立(li)(li)功,其(qi)次(ci)立(li)(li)言。成(cheng)有等差,同歸(gui)于道(dao)(dao)。一切(qie)眾生(sheng),顚倒妄想,造地獄行,不自覺知,踴(yong)躍相進(jin),投(tou)于愛河。汝為(wei)眾生(sheng)敷演教法,啟方便說而為(wei)接引(yin),當得福報(bao),同證無為(wei)。
眞成章第十五
妙行(xing)眞人問天(tian)尊(zun)(zun)曰:何者名(ming)為眞人?復(fu)修(xiu)何道(dao),獲(huo)證此果(guo)?天(tian)尊(zun)(zun)曰:精心苦行(xing),絕世所欲,不興妄想(xiang),無(wu)有(you)染著,鍊形化(hua)(hua)炁,鍊炁化(hua)(hua)神,鍊神合道(dao),體入自然。斂萬法歸于一(yi)(yi)身,以一(yi)(yi)身而化(hua)(hua)萬境。不滯有(you)無(wu),永絕生(sheng)滅,是名(ming)眞人。
三乘等(deng)差章第十六
天尊曰:末學之(zhi)士(shi),目(mu)不妄視,耳不妄聽,心不妄知(zhi),禁約一切,泯絕萬態以(yi)致于道。至學之(zhi)士(shi),視無(wu)所見,聽無(wu)所聞,心無(wu)所知(zhi),動無(wu)所逐,以(yi)觀(guan)眾妙。大乘之(zhi)士(shi),無(wu)見而無(wu)不見,無(wu)聞而無(wu)不聞,無(wu)知(zhi)而無(wu)不知(zhi),內外洞(dong)然,達彼(bi)無(wu)間,故能參宇宙而游無(wu)盡(jin)之(zhi)域。
以言(yan)勸(quan)善(shan)章第十七
天尊(zun)曰:贈人以財,不(bu)若(ruo)贈人善言(yan)。黃金雖(sui)貴,用(yong)之則窮;善言(yan)于心(xin),終身為寶。一切神仙眞人,皆以無(wu)上要(yao)言(yan)得(de)成(cheng)道(dao)果。子能持(chi)是(shi)說,普告眾生,令(ling)得(de)奉行(xing),獲(huo)福(fu)無(wu)量(liang)。
苦樂先(xian)后章(zhang)第(di)十八
天尊(zun)曰:學道(dao)之士,斷(duan)諸愛欲,卻絕(jue)肥鮮,長齋清思,研味至道(dao),是為苦中(zhong)求樂(le),能(neng)知其樂(le),不見其苦。一(yi)切眾生(sheng)(sheng),貪戀榮(rong)華(hua),迷(mi)惑(huo)聲色(se),肆情縱欲,造諸快(kuai)樂(le)者,是造諸苦。吾(wu)道(dao)苦而(er)后樂(le),眾生(sheng)(sheng)樂(le)而(er)后苦。吾(wu)今告子,當(dang)明愼之。
不二門章第十九
天尊曰:吾道(dao)無(wu)親踈,吾眼無(wu)貴賤,一切眾生,皆以等觀。有(you)善性(xing)者,與成其(qi)善;有(you)道(dao)性(xing)者,與證其(qi)道(dao)。若(ruo)有(you)所擇,是有(you)二門。
不殺章第二十
天(tian)尊曰:子(zi)欲學(xue)吾道,愼勿懷殺(sha)想。一切諸(zhu)眾生,貪生悉懼死。我命卽他命,愼勿輕于彼(bi),口腹樂甘(gan)肥,殺(sha)戮充啖食。能懷惻隱心,想念彼(bi)驚怖(bu),故(gu)當(dang)不忍啖,以證慈悲行。
清凈章第二十一
天尊曰:學道之士,以(yi)清凈為(wei)本,長齋眇(miao)思(si),嘯(xiao)詠太無,覩諸邪(xie)道,如覩仇讎;遠諸愛欲,如避臭穢。除苦惱根,斷親愛緣,冥冥濁海,自得凈界。如白蓮花(hua),生淤(yu)泥中,亭亭出水,不受污染。五臟清夷,三田華素,太玄眞人,自與子鄰。
不妄章第二十二
天尊告妙行眞(zhen)人(ren)曰:大乘法可出三界。如不(bu)行吾(wu)道,卽(ji)是以我(wo)為(wei)妄。吾(wu)以不(bu)妄,故得證此。故信者心(xin)之寶,一切(qie)眞(zhen)人(ren),皆(jie)以信心(xin)得成道果。
慈悲章第二十三
天尊曰:汝等眾生,以慈悲為本,覩一切物,常行不(bu)忍。世人(ren)痛苦,如在我(wo)身,當(dang)愿(yuan)救護,普令安樂。一切眾生,以愚(yu)癡故,陷諸罪苦。爾不(bu)救拔,等是愚(yu)癡。常行大(da)悲心,自成無上道。
萬法歸一章第二十(shi)四
天尊曰:萬派枝流,同(tong)歸于海;萬法紛紜,同(tong)歸于道。眾生執著,自生分別。當有園通無閡,一(yi)貫諸義。
斷穢濁章(zhang)第二十五
天尊曰:一切眾生,皆(jie)自(zi)穢濁中(zhong)來(lai)(lai),復以穢濁而(er)徃。有能清凈信吾戒言(yan),不受(shou)染著,斷(duan)除(chu)雜(za)想(xiang),卽得(de)出離濁浪,入我法門,無去無來(lai)(lai),永(yong)超塵劫(jie)。
洗心章第二十六
天尊曰:六(liu)根不凈,當洗(xi)其(qi)心(xin),心(xin)不受垢(gou),自無諸穢。故心(xin)為宰(zai)官,統?一切,降伏其(qi)心(xin),猶馭猛虎(hu),如(ru)有(you)縱怠(dai),反(fan)傷汝(ru)身。
證眞章第二十七
天尊曰:學(xue)道之士(shi),清虛而容(rong)非,拯危而不濟難,慈(ci)向萬物(wu),滅(mie)毒惡想。觀一切眾(zhong)生,如我眷屬,有(you)饑寒者(zhe)(zhe),念與衣食;有(you)疾病者(zhe)(zhe),念與醫藥;有(you)冤(yuan)讎者(zhe)(zhe),念與解釋。如是慈(ci)悲心,種種不可量,當來及(ji)后世(shi),證彼眞人行。
財為(wei)患本章第二十(shi)八(ba)
天尊(zun)曰:財(cai)為(wei)患之本,聚(ju)財(cai)為(wei)聚(ju)業;財(cai)為(wei)愛(ai)欲根,能起(qi)一切罪。若(ruo)以財(cai)非財(cai),始可(ke)入(ru)道(dao)境。
至言普潤章第二十九(jiu)
天尊(zun)曰:一(yi)切眾生,牽于(yu)情(qing)愛,如(ru)蹈猛火,靡得(de)休息,從少(shao)至老,不自知覺(jue)。吾言如(ru)甘露,能灑一(yi)切,使其(qi)心地,自得(de)清涼。
忍辱章第三十
天尊曰(yue):忍(ren)者身之寶(bao),愼勿(wu)與人爭。一(yi)切(qie)諸魔來,吾以忍(ren)坐勝,不與群魔競;來者自(zi)反(fan)戈(ge),損人還(huan)自(zi)損,我實得(de)安靖。一(yi)切(qie)諸眞人,皆(jie)以忍(ren)辱故。
造福田章第三(san)十(shi)一
天尊曰:人(ren)生一世間,譬如(ru)電光速,嬰兒化老耄(mao),倐忽春夢(meng)中。勇猛進于善,自己悲不及,處世無福田(tian),瞑目何(he)所恃。
正念章第三十二
天尊曰:子心(xin)無邪念,一念徹虛(xu)(xu)空,一切虛(xu)(xu)空中,皆有圣與賢。常(chang)作平等觀,勤修無上行,自見虛(xu)(xu)無老,久久入大(da)乘。
出有無章第三(san)十三(san)
天尊曰:眾(zhong)生迷惑,妄見諸有。吾道本無(wu),有諸眾(zhong)生顚倒,妄見諸無(wu)。吾道亦無(wu),非(fei)有非(fei)無(wu),卽有卽無(wu)。作(zuo)是(shi)解者,能超(chao)一切(qie)。
施(shi)言無罪章(zhang)第三十四
妙行眞(zhen)人(ren)(ren)問(wen)天尊曰(yue):何(he)者布施功德最重?天尊曰(yue):以吾言施人(ren)(ren),功德最重。妙行眞(zhen)人(ren)(ren)曰(yue):處世何(he)物為(wei)寶(bao)(bao)?天尊曰(yue):無罪于(yu)身,是為(wei)至寶(bao)(bao)。
隨緣受報章第三十五
妙行眞(zhen)人問天(tian)尊曰:宿(su)命因(yin)(yin)(yin)緣(yuan)(yuan),可以(yi)知(zhi)否?天(tian)尊曰:汝(ru)思見(jian)世因(yin)(yin)(yin)緣(yuan)(yuan),則(ze)知(zhi)宿(su)命因(yin)(yin)(yin)緣(yuan)(yuan)。汝(ru)修見(jian)世因(yin)(yin)(yin)緣(yuan)(yuan),則(ze)知(zhi)來世因(yin)(yin)(yin)緣(yuan)(yuan)。一炁無偏阿,所種還(huan)自生(sheng);植此(ci)荊棘(ji)根,何由望騫林?
大力章第三十六
妙(miao)行眞人問天尊曰:世間何力為大(da)?天尊曰:慈(ci)悲(bei)之力,最為廣大(da)。慈(ci)悲(bei)之心,能化(hua)一(yi)切(qie);慈(ci)悲(bei)之行,能伏一(yi)切(qie)。惡者無(wu)與爭,暴者無(wu)與抗,所向無(wu)敵,是(shi)為其力廣大(da)無(wu)邊。
契道章第三十七
天尊(zun)謂妙行眞人(ren)曰:子欲學(xue)吾(wu)道,口(kou)無是(shi)非言,心無人(ren)我相,身不受染(ran)著,方契(qi)無為(wei)道。眾(zhong)生(sheng)俱(ju)幻(huan)化,墮彼色相因,雖(sui)知樂(le)是(shi)苦,一念了無為(wei)。
心起憂樂章(zhang)第三十八
天(tian)尊曰:子(zi)勿包禍(huo)心(xin),損害于(yu)一切。眾生(sheng)初未覺,神明悉已(yi)知。危人還(huan)(huan)自危,枉彼(bi)還(huan)(huan)自枉。天(tian)堂及(ji)地獄,一切由心(xin)造。
道法章第三十九
天尊曰;吾道(dao)猶炬火,取之無窮,隨其(qi)所(suo)與,能飪熟一切(qie)。吾法(fa)等泉源,能灌(guan)概枯藁,潤澤一切(qie)。子身障(zhang)惱,自與道(dao)違。
入妙章第四十
天尊曰(yue):入我法門者,學(xue)至(zhi)于(yu)無所(suo)(suo)學(xue),行至(zhi)于(yu)無所(suo)(suo)行,了(le)至(zhi)于(yu)無所(suo)(suo)了(le),是(shi)謂入眾(zhong)妙門,洞(dong)觀無礙。眾(zhong)生(sheng)執著,妄(wang)究終始,自謂造于(yu)最勝,是(shi)猶妄(wang)見(jian)諸(zhu)色。
去華章第四十一
天(tian)尊曰:清凈者,道(dao)之(zhi)本:榮華者,道(dao)之(zhi)殃。子勿憎淡泊,是(shi)中有(you)至(zhi)味(wei)。愚癡戀(lian)世欲(yu),類(lei)蛾投火光,不知其(qi)為害,以至(zhi)于(yu)滅亡。
同好惡章(zhang)第四十二
天尊曰(yue):子愼(shen)無(wu)綺妄(wang),誑(kuang)惑諸(zhu)眾生,勿懷(huai)毒惡心,陰謀諸(zhu)一切。以身譬他人,好(hao)惡元無(wu)異,能作是念者(zhe),可(ke)證無(wu)上道。
先實后施(shi)章(zhang)第四十三
妙(miao)行眞人問天尊曰:頗謂圣王(wang),以(yi)能利(li)益(yi)一切,救拔眾生,無(wu)有厭倦,念(nian)(nian)念(nian)(nian)相因,故能成眞。若(ruo)復(fu)有人,能作(zuo)是念(nian)(nian),當知果報無(wu)差?天尊曰:汝勿輕用,勤修(xiu)其行,使中實有見道之源,自然流施(shi)無(wu)盡(jin)。
超色相章第四十四
妙(miao)行眞(zhen)人曰(yue):圣王(wang)妙(miao)相七十二項(xiang),負九色(se)光(guang)。諸(zhu)天仙(xian)人以(yi)(yi)是覩天尊也,靡(mi)不(bu)讃善,恭敬禮拜,無上希(xi)有。天尊曰(yue):我以(yi)(yi)非色(se),汝(ru)妄為色(se);我以(yi)(yi)非相,汝(ru)妄為相。一切初地(di),以(yi)(yi)肉眼故(gu),不(bu)能洞觀(guan)。若(ruo)以(yi)(yi)九色(se)七十二相觀(guan)我,卽(ji)是離無著有,不(bu)可與聞無上之義。
一切恃(shi)道章第四十五
妙(miao)行眞人問曰(yue):一(yi)切有目,可(ke)見諸色;至于微妙(miao)之法,不可(ke)得見。天尊曰(yue):吾道猶(you)日,光明普照,種種色相(xiang),人始能(neng)別(bie)。廢日之光,有目絕視。子愼為(wei)道,無復中輟。
勇決學道(dao)章第四十六
天尊曰:學道之士,愼無二心(xin),斷(duan)絕塵染,割棄愛緣(yuan),心(xin)如寒灰,滅除猛燄(yan),苦(ku)身勵行,禍難不(bu)顧(gu)。如矢一發,徃而(er)不(bu)回,吾保子(zi)身,必得道眞。
魔誡章第四十七
天尊曰(yue):學(xue)道(dao)甚難(nan)。鬼神魔王,敗(bai)人成功(gong),但(dan)欲(yu)其(qi)死(si),不(bu)喜仙(xian)道(dao)。子將道(dao)成,復(fu)有(you)諸天仙(xian)人來試(shi)爾(er)身。仙(xian)人之(zhi)(zhi)來試(shi)也,或試(shi)以(yi)所(suo)欲(yu),或試(shi)以(yi)所(suo)不(bu)欲(yu);或試(shi)以(yi)所(suo)難(nan),或試(shi)以(yi)所(suo)畏,皆于(yu)心之(zhi)(zhi)所(suo)不(bu)悟、意之(zhi)(zhi)所(suo)不(bu)造也試(shi)之(zhi)(zhi)。過者諸天保舉,魔王奉迎,是謂得道(dao)。
易心(xin)向(xiang)道章第四十八
天尊(zun)曰:上士(shi)貪善,下士(shi)貪財(cai);一切眾生,晝(zhou)不(bu)能息,夜(ye)不(bu)能寐,唯(wei)慮貨財(cai)不(bu)足于身。子(zi)易其心而學道,安有不(bu)得(de)矣。
勉行章第四十九
妙(miao)行眞(zhen)人問曰:學道甚苦,如負重(zhong)登(deng)山,可厭而止?天(tian)尊曰:子勉于前,即登(deng)絕頂(ding),其苦亦息,俯視(shi)一切,皆微眇(miao)也(ye)。