遠古的一(yi)個(ge)黎明,天色黑(hei)白交際的一(yi)瞬間,一(yi)雙(shuang)手緩(huan)緩(huan)揚起。雙(shuang)手合握(wo)之(zhi)中是一(yi)截劍柄,只有(you)劍柄不見長劍劍身(shen),但是在(zai)北面的墻壁上卻隱隱投(tou)下一(yi)個(ge)飄忽的劍影。
劍(jian)影(ying)只存(cun)片刻(ke),就隨著白晝(zhou)的來(lai)(lai)臨而消失,直到黃昏,天(tian)色(se)漸(jian)暗(an),就在白晝(zhou)和黑夜(ye)交錯(cuo)的霎那,那個飄(piao)忽的劍(jian)影(ying)又再次浮現出來(lai)(lai)。
揚起的(de)(de)(de)(de)(de)雙(shuang)手劃出(chu)一條優雅的(de)(de)(de)(de)(de)弧線,揮向(xiang)旁(pang)邊(bian)一棵(ke)挺(ting)拔的(de)(de)(de)(de)(de)古(gu)松,耳廓中(zhong)(zhong)有輕輕的(de)(de)(de)(de)(de)“嚓”的(de)(de)(de)(de)(de)一聲,樹身(shen)微(wei)微(wei)一震,不見變化。然而(er)稍(shao)后不久,翠(cui)茂的(de)(de)(de)(de)(de)松蓋就在一陣溫和(he)掠過的(de)(de)(de)(de)(de)南風中(zhong)(zhong)悠悠倒下,平展(zhan)凸露的(de)(de)(de)(de)(de)圈(quan)圈(quan)年輪,昭(zhao)示(shi)著歲(sui)月(yue)的(de)(de)(de)(de)(de)流(liu)逝。
天(tian)(tian)色愈暗,長劍(jian)又歸于無形,遠古的暮色無聲合攏(long),天(tian)(tian)地之間一片(pian)靜(jing)穆(mu)。
這(zhe)把有影無形的長劍就是(shi)在(zai)《列子(zi)(zi)·湯問》之中被列子(zi)(zi)激賞(shang)的鑄(zhu)于(yu)商朝后來被春秋時衛國人孔周所(suo)藏(zang)的名劍:承影。
承影是一把精致優雅(ya)之(zhi)劍。
古代名劍:為春秋時(shi)衛人(ren)孔周(zhou)所(suo)藏。《列子.湯問》:“孔周(zhou)曰:‘吾有(you)三劍,惟子所(suo)擇。……二曰承影(ying),味爽之交(jiao),日夕昏(hun)有(you)之際,北面察之,淡炎焉若有(you)物存,莫有(you)其狀。其觸物也,竊然有(you)聲,經物而物不見’。”《文(wen)苑英華.唐并州都督鄂國(guo)公(gong)尉(wei)遲恭(gong)碑(bei)銘(ming)》:“蛟分承影(ying),雁落忘(wang)歸。”