簡介
鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)位于上海松(song)(song)江鎮西北(bei)11公里(li),天馬(ma)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)之東,東隔沈涇塘與盧山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)對峙。鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)古稱(cheng)(cheng)干山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan),傳說松(song)(song)郡九峰山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)神(shen)為(wei)(wei)爭松(song)(song)郡第一山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)按下較勁,純陽真人(ren)呂洞賓路過(guo)此(ci)(ci)地,稟報(bao)天帝后突(tu)降一山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan),此(ci)(ci)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)介于九峰中間,隔開九峰,老百姓(xing)稱(cheng)(cheng)奇(qi),便命名為(wei)(wei)中介山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)。今稱(cheng)(cheng)鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan),相傳唐代有鐘(zhong)(zhong)姓(xing)和賈(jia)(jia)姓(xing)達官人(ren)士(shi)路過(guo)此(ci)(ci)地,當值盛夏,腹饑(ji)口(kou)渴,突(tu)見(jian)一淙泉水汩汩而(er)流,乃掬一捧泉一飲而(er)盡,頓覺清(qing)冽沁腑(fu),饑(ji)渴全消(xiao),這淙泉水即后來鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)玉清(qing)觀院(yuan)(yuan)內之“鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)古井”,當即決定隱居于此(ci)(ci)。鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)是(shi)佘山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)九峰十二山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)中一山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan),周圍(wei)約1公里(li),山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)地面積約100畝(mu)。鐘(zhong)(zhong)賈(jia)(jia)山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)歷史(shi)悠久(jiu),人(ren)文(wen)薈萃,舊(jiu)時為(wei)(wei)道(dao)、佛教勝地,山(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)(shan)上多道(dao)觀寺(si)院(yuan)(yuan)。
名勝古跡
山之(zhi)陽舊有(you)玉觀和壽安(an)寺,甚著名。壽安(an)寺內有(you)棲云樓、半(ban)云亭、心遠堂等較著名的勝(sheng)跡,今(jin)俱毀。山多雜木,望(wang)之(zhi)蔚然。
玉(yu)清觀:乃鐘賈(jia)第一觀,坐(zuo)落于松江鐘賈(jia)山。古時玉(yu)清觀,是規模較大的一座道觀,內有(you)鐘賈(jia)古井。
壽安寺:寺內的(de)大雄(xiong)寶殿、棲云樓、半云亭(ting)、心遠堂(tang)諸(zhu)勝等建(jian)筑(zhu)琉璃金甌、浮光溢(yi)彩、畫棟彩柱、雕門透窗、金碧輝(hui)煌(huang)、相互輝(hui)映。與鐘(zhong)賈山相依,有深山古剎之神韻(yun)。鼎(ding)盛之時,寺內房屋(wu)數百(bai)、僧(seng)人上千,終日(ri)香火不(bu)斷,朝(chao)拜者(zhe)絡(luo)繹(yi)不(bu)絕,每日(ri)暮(mu)鼓晨鐘(zhong)余音裊(niao),與金鱉(bie)山壽安寺遙(yao)相呼(hu)應(ying)。
鐘賈古井:
相傳唐代有鐘(zhong)姓(xing)和(he)賈姓(xing)達官人士路過此地,當值(zhi)盛夏(xia),腹饑口(kou)渴,突見一(yi)淙泉水汩汩而流,乃掬一(yi)捧泉一(yi)飲而盡(jin),頓(dun)覺清冽沁腑(fu),饑渴全(quan)消,后人為(wei)紀念(nian)二人稱之(zhi)為(wei)“鐘(zhong)賈古井”。