《仲尼(ni)夢奠(dian)帖》是唐代書法家歐陽詢創作的紙本行書書法作品,現收(shou)藏于遼寧省博物館。
《仲尼夢奠帖》釋文以“仲尼夢奠”開頭,共(gong)七十八字,文字敘孔子夢奠之(zhi)事,有(you)佛教無常(chang)、報應(ying)之(zhi)意。無款印。
《仲(zhong)尼夢奠(dian)帖》書法筆力(li)蒼勁古樸,用墨(mo)淡而不濃,以(yi)禿筆疾書,轉折自如,無一(yi)筆不妥,無一(yi)筆凝滯,上下脈絡(luo)映帶清晰,結構穩重(zhong)沉實,運筆從(cong)容,氣(qi)韻(yun)流暢,體方而筆圓,嫵媚而剛勁,為歐陽詢(xun)晚年所書,清勁絕塵,誠屬稀(xi)世之珍。
《仲尼夢奠帖》代(dai)表了歐陽詢行書成就(jiu)的頂峰(feng),后世列為中(zhong)華十大傳世名(ming)帖之(zhi)一。
仲尼夢(meng)奠,七十(shi)有二。周王九齡(ling),具不(bu)(bu)滿百(bai)。彭祖資以導養,樊重(zhong)任性,裁過盈數(shu),終(zhong)歸冥(ming)滅(mie)。無有得停住者。未有生而(er)(er)不(bu)(bu)老(lao),老(lao)而(er)(er)不(bu)(bu)死。形歸丘墓(mu),神還所受,痛(tong)毒辛酸,何可熟念。善惡報應,如影隨形,必(bi)不(bu)(bu)差二。
前引首上清(qing)高宗(zong)弘歷題(ti)字“真跡無疑”。又“吉”字古(gu)題(ti)名,在此(ci)帖后邊下角(jiao)。
后紙為(wei)各人題跋。
元代(dai)郭(guo)天錫(xi)(xi)跋:唐銀青光祿大(da)夫太子(zi)率更(geng)令(ling)、渤海郡歐陽詢,字信本(ben)(ben),書《仲尼夢奠帖》七十八字,前(qian)后(hou)御(yu)府法書二小(xiao)印(yin),后(hou)有紹興小(xiao)印(yin),合縫處古(gu)印(yin)甚多(duo),下跋一(yi)吉字。未曉誰氏,庚寅十月購(gou)于揚中齋(zhai)家悅生圖書,亦曾(ceng)入賈(jia)秋壑文府。率更(geng)初學王逸(yi)少書,后(hou)漸變其體,筆力(li)險(xian)勁(jing)(jing),為一(yi)時之(zhi)絕,人得其尺(chi)牘(du),咸以為楷范(fan)。《書法苑》云:信本(ben)(ben)行書,蟬聯起(qi)伏,凝結(jie)遒聳,裁蕭水之(zhi)柔懦(nuo),拉羲獻之(zhi)筋髓,比之(zhi)諸勢,出于自得。此本(ben)(ben)勁(jing)(jing)險(xian)刻歷,森森然若武庫(ku)之(zhi)戈戟,向背轉摺,渾得二王風氣,世之(zhi)歐行第一(yi)書也。辛卯二月辛未重裝九日丁丑跋于嚴陵官舍。金城郭(guo)天錫(xi)(xi)審定秘玩。
元代趙孟頫跋(ba):歐陽信本書(shu),清勁秀健,古今(jin)一(yi)人(ren)。米老云(yun):“莊若對越,俊若跳擲”,猶(you)似未知其神(shen)奇也。向在(zai)都下,見(jian)《勸學》一(yi)帖(tie),是集(ji)賢官(guan)(guan)庫物,后有開元題(ti)識具全,筆意與此一(yi)同,但官(guan)(guan)帖(tie)是硬黃紙(zhi)為異耳。至元廿九年閏月(yue)望日,為右之兄書(shu)。吳興(xing)趙孟頫。
明代楊士(shi)奇跋:韋續《墨(mo)藪》歐陽正(zheng)行書(shu)在中上品,歐教作有(you)八(ba)(ba)(ba)訣(jue),最利初學學者。觀古(gu)(gu)人書(shu),必觀墨(mo)跡,乃見妙處。比《夢奠(dian)帖》七(qi)十八(ba)(ba)(ba)字,真人間絕(jue)無僅有(you)希世寶也,蓋嘗入(ru)宋御府矣。趙文(wen)敏公所題考(kao)碑志是三十七(qi)、八(ba)(ba)(ba)歲筆,故(gu)與后來特異。吾家蓄古(gu)(gu)墨(mo)跡,此為(wei)最久。正(zheng)統八(ba)(ba)(ba)年四月六(liu)日楊士(shi)奇謹識。
清代高士奇(qi)跋(ba)(ba):“歐陽(yang)率更學王(wang)右軍(jun)書(shu)。險(xian)勁瘦(shou)硬。自成(cheng)一(yi)家(jia)。議者(zhe)謂(wei)其(qi)(qi)真行得(de)獻之法。羊欣(xin)、薄紹之后。絕(jue)無(wu)(wu)能敵。獨智(zhi)永(yong)欲(yu)與旗鼓相當(dang)。而率更猛銳長驅,智(zhi)永(yong)亦避鋒奪氣。其(qi)(qi)傳訣(jue)善(shan)奴書(shu)訣(jue)。筆意殆(dai)盡。至(zhi)雞林遣使求其(qi)(qi)書(shu)。當(dang)時名重如此。茲夢奠帖(tie)七十(shi)八字潘師旦曾刻絳(jiang)帖(tie)中。項墨林藏真跡(ji)于(yu)天籟閣。清勁絕(jue)塵。有(you)郭天錫(xi)、趙(zhao)子昂(ang)二跋(ba)(ba)。其(qi)(qi)內(nei)府秘印收(shou)藏圖(tu)記(ji)。天錫(xi)言之甚(shen)悉。后又(you)入楊東里(li)(li)(li)家(jia)東里(li)(li)(li)于(yu)正統八年。年已七十(shi)有(you)九(jiu)。楷法莊嚴。無(wu)(wu)衰(shuai)老態。張(zhang)氏(shi)書(shu)畫舫云東里(li)(li)(li)跋(ba)(ba)不(bu)存今東里(li)(li)(li)之具在。且接(jie)紙圖(tu)記(ji)宛然。似非(fei)經遺失者(zhe)。張(zhang)青父或非(fei)目(mu)見耶(ye)。頃從(cong)崑山傳是樓得(de)之。炎景杜門。靜(jing)閱數(shu)日(ri)(ri)所謂(wei)龍蛇飛動矛載(下缺一(yi)森字,補書(shu)于(yu)后)立者(zhe)。艮不(bu)虛也。唐(tang)彥猷得(de)率更書(shu)數(shu)行。精思學之。遂以名世。余衰(shuai)懶不(bu)能動事(shi)臨摹(mo)。惟(wei)于(yu)春(chun)秋(qiu)(qiu)佳日(ri)(ri)。出佐吟覽。譬如人家(jia)有(you)國色之姝。可(ke)以加餐(can)。獨旦老翁聊藉此加餐(can)也。康熙庚辰七月(yue)十(shi)八日(ri)(ri)秋(qiu)(qiu)暑未減。豌(wan)蘭再發。書(shu)于(yu)清吟堂。江村高士奇(qi)竹(zhu)窗”。
清(qing)代王(wang)鴻緒(xu)跋:“元(yuan)(yuan)郭(guo)祐(you)之(zhi)(zhi)藏歐(ou)(ou)(ou)陽信本子奇、夢奠二帖(tie)(tie)。珍(zhen)為(wei)(wei)(wei)秘(mi)寶。而(er)尤以(yi)夢奠帖(tie)(tie)為(wei)(wei)(wei)暮年所(suo)書(shu)。披紛(fen)老筆殆不(bu)(bu)(bu)可攀。鄧文肅嘗于郭(guo)公山(shan)房見之(zhi)(zhi)。閱(yue)之(zhi)(zhi)十(shi)載。猶有(you)余慕。而(er)夢奠帖(tie)(tie)獨有(you)趙文敏一跋。聲價(jia)倍重矣(yi)。墨池錄云(yun)。陳景元(yuan)(yuan)評歐(ou)(ou)(ou)書(shu)云(yun)。世(shi)皆知(zhi)其體方。而(er)不(bu)(bu)(bu)知(zhi)其筆圓。今(jin)觀文敏。以(yi)米(mi)老贊(zan)莊若(ruo)(ruo)對越。俊(jun)若(ruo)(ruo)跳擲:猶似(si)未知(zhi)其神(shen)奇。不(bu)(bu)(bu)早已(yi)為(wei)(wei)(wei)歐(ou)(ou)(ou)公闡幽耶。細審是帖(tie)(tie)用筆之(zhi)(zhi)意。直與蘭亭相似(si)。宜乎唐(tang)人評論以(yi)歐(ou)(ou)(ou)書(shu)居(ju)褚河南薛少保之(zhi)(zhi)右(you)不(bu)(bu)(bu)誣也。康熙五(wu)十(shi)七年歲(sui)次(ci)戊冬十(shi)月廿四日。橫云(yun)山(shan)人王(wang)鴻緒(xu)題于長安邸(di)舍。時年七十(shi)有(you)四”。
明代朱應祥(xiang)跋(ba):“歐(ou)陽率更正(zheng)書結體自樂毅論來。此夢奠帖行體又從蘭亭中來。豈公多(duo)臨(lin)帖故筆意與(yu)之相近(jin)歟。觀者要于眼外出力(li)。華亭后學(xue)朱應祥(xiang)題于周鳴鳳鑒(jian)古齋”。
《仲尼夢奠帖》上古(gu)印數處,不甚可辨。有“紹興(xing)。“付書(shu)(shu)府(fu)”(二)“御(yu)府(fu)法書(shu)(shu)”(二)“悅(yue)生”(葫蘆(lu)形)。“長”古(gu)玉押,文不辨。“趙(zhao)子昂(ang)氏(shi)”。喬(qiao)成氏(shi)”。“喬(qiao)簽(qian)成氏(shi)”。“喬(qiao)氏(shi)私印”。“考(kao)古(gu)正今”。玉押一(yi)文不辨。“楊(yang)士(shi)奇(qi)(qi)(qi)(qi)(qi)氏(shi)”。“吉泰和楊(yang)士(shi)奇(qi)(qi)(qi)(qi)(qi)圖書(shu)(shu)記(ji)。“士(shi)奇(qi)(qi)(qi)(qi)(qi)之(zhi)印”。“楊(yang)氏(shi)家藏”。“廬陵楊(yang)士(shi)奇(qi)(qi)(qi)(qi)(qi)”。“陳(chen)懷審(shen)鑒(jian)”。“陳(chen)氏(shi)”。“清白之(zhi)遺”。“夢禪寶(bao)(bao)鑒(jian)“陳(chen)淮望之(zhi)氏(shi)一(yi)字(zi)(zi)藥州”項元汴諸印。“云間(jian)王鴻緒鑒(jian)定印”。“儼齋秘玩”。“高士(shi)奇(qi)(qi)(qi)(qi)(qi)”。“江村秘藏。“高士(shi)奇(qi)(qi)(qi)(qi)(qi)圖書(shu)(shu)記(ji)。“竹窗(chuang)”。“京(jing)兆(zhao)”。“孔(kong)繼涑印”。“孔(kong)繼涑字(zi)(zi)信夫”。清“乾隆鑒(jian)賞”(園)。“三希堂精鑒(jian)璽(xi)”。“宜子孫(sun)”。“乾隆御(yu)覽(lan)之(zhi)寶(bao)(bao)”。“石渠寶(bao)(bao)笈”。“嘉(jia)慶(qing)御(yu)覽(lan)之(zhi)寶(bao)(bao)”,“寶(bao)(bao)笈三編(bian)”,“嘉(jia)慶(qing)鑒(jian)賞”“宣統內府(fu)”等印。項氏(shi)“禪”字(zi)(zi)編(bian)號。
歐(ou)(ou)陽(yang)詢(xun)(xun)作為(wei)初唐(tang)書法家,受王羲之書風影(ying)響(xiang)并(bing)不(bu)大,與虞世南、褚遂良書風明顯地拉開(kai)一段距離,魏碑給了歐(ou)(ou)陽(yang)詢(xun)(xun)很大影(ying)響(xiang)的(de)。《仲尼夢奠帖(tie)》根據其(qi)風格推(tui)斷(duan),應(ying)為(wei)歐(ou)(ou)陽(yang)詢(xun)(xun)晚(wan)年所創作的(de),相當于(yu)貞觀初年(627—640年),為(wei)歐(ou)(ou)陽(yang)詢(xun)(xun)晚(wan)年成熟(shu)之作。
“夢(meng)(meng)奠”一事,語(yu)出《戴記(ji)·檀弓(gong)》:孔子(zi)蚤作,負手杖(zhang),消搖于(yu)(yu)門,歌曰:“泰山(shan)其頹乎(hu),梁木(mu)其壞(huai)乎(hu),哲人其萎乎(hu)。”子(zi)貢聞之(zhi),趨(qu)而(er)入(ru)。子(zi)曰:“予(yu)疇昔之(zhi)夜,夢(meng)(meng)坐奠于(yu)(yu)兩楹之(zhi)間,予(yu)殆將死也”蓋寢疾七日(ri)而(er)歿。觀《仲尼夢(meng)(meng)奠帖》中語(yu)頗有佛教無(wu)常、報應(ying)之(zhi)意(yi)。
《仲(zhong)尼夢奠(dian)帖(tie)(tie)(tie)》原為一(yi)件(jian)長(chang)卷(juan)的(de)一(yi)部分。該(gai)長(chang)卷(juan)由(you)《仲(zhong)尼夢奠(dian)帖(tie)(tie)(tie)》、《張翰帖(tie)(tie)(tie)》、《卜商帖(tie)(tie)(tie)》合裱(biao)在一(yi)件(jian)手卷(juan)上,因內(nei)容均涉及歷史,故稱《史事(shi)三帖(tie)(tie)(tie)》,后被分拆,高(gao)均為25.5厘米。
《仲(zhong)(zhong)尼夢(meng)奠帖(tie)》用筆(bi)清峻,鋒芒(mang)畢露(lu),給人以(yi)銳利(li)、刻(ke)厲之(zhi)(zhi)感。其(qi)用筆(bi)有(you)兩(liang)個主要特點,一(yi)(yi)是側鋒入(ru)紙,起(qi)筆(bi)無不(bu)銳利(li),顯然(ran)是魏碑(bei)筆(bi)法。下(xia)筆(bi)直截了(le)當,不(bu)藏鋒斂(lian)跡,加(jia)之(zhi)(zhi)行筆(bi)稍快,如(ru)(ru)劍戟(ji)般(ban)的(de)(de)(de)(de)(de)鋒芒(mang)便外(wai)耀無遺了(le)。二是轉(zhuan)(zhuan)折頓挫帶來(lai)的(de)(de)(de)(de)(de)刻(ke)厲。在唐書(shu)(shu)家(jia)中,初唐的(de)(de)(de)(de)(de)柔(rou)和之(zhi)(zhi)風的(de)(de)(de)(de)(de)特征(zheng)之(zhi)(zhi)一(yi)(yi)就是化方(fang)為(wei)圓(yuan)。這(zhe)(zhe)樣(yang)(yang),不(bu)僅(jin)消失了(le)方(fang)角使之(zhi)(zhi)更為(wei)圓(yuan)轉(zhuan)(zhuan)靈(ling)活(huo),而且也加(jia)快了(le)書(shu)(shu)寫的(de)(de)(de)(de)(de)速(su)度(du)。歐陽(yang)詢(xun)絲(si)毫不(bu)受這(zhe)(zhe)種化方(fang)轉(zhuan)(zhuan)圓(yuan)的(de)(de)(de)(de)(de)影響,他(ta)的(de)(de)(de)(de)(de)轉(zhuan)(zhuan)折仍(reng)然(ran)是重而方(fang),不(bu)減作(zuo)楷書(shu)(shu)之(zhi)(zhi)法,如(ru)(ru)“仲(zhong)(zhong)尼”、“有(you)”、“周”,盡(jin)骨節之(zhi)(zhi)露(lu),如(ru)(ru)“奠”之(zhi)(zhi)第二筆(bi),起(qi)訖三折筆(bi),如(ru)(ru)怪(guai)石嶙峋,與北魏的(de)(de)(de)(de)(de)刀刻(ke)痕跡何(he)其(qi)相似。可是,這(zhe)(zhe)樣(yang)(yang)的(de)(de)(de)(de)(de)筆(bi)觸是很需要有(you)分(fen)寸感的(de)(de)(de)(de)(de),稍微過頭(tou)則為(wei)造作(zuo)。在這(zhe)(zhe)方(fang)面(mian),像歐陽(yang)詢(xun)這(zhe)(zhe)樣(yang)(yang)的(de)(de)(de)(de)(de)行家(jia)也未能幸(xing)免,如(ru)(ru)“數”字就是一(yi)(yi)個病例,其(qi)“文”字旁起(qi)筆(bi)牛頭(tou)角狀(zhuang),十分(fen)不(bu)雅,有(you)趣的(de)(de)(de)(de)(de)是把這(zhe)(zhe)一(yi)(yi)角狀(zhuang)遮(zhe)去后,這(zhe)(zhe)一(yi)(yi)個字反而格外(wai)的(de)(de)(de)(de)(de)流暢、順眼了(le)。《仲(zhong)(zhong)尼夢(meng)奠帖(tie)》像“過”字這(zhe)(zhe)樣(yang)(yang)圓(yuan)轉(zhuan)(zhuan)靈(ling)活(huo)、隨意自(zi)然(ran)的(de)(de)(de)(de)(de)筆(bi)觸并不(bu)多,全篇(pian)的(de)(de)(de)(de)(de)創作(zuo)仍(reng)然(ran)是莊嚴的(de)(de)(de)(de)(de)、認真的(de)(de)(de)(de)(de),作(zuo)者創作(zuo)心態似乎也不(bu)輕松,一(yi)(yi)副如(ru)(ru)《九成宮(gong)碑(bei)》那樣(yang)(yang)的(de)(de)(de)(de)(de)廟堂面(mian)孔。
《仲尼夢奠(dian)帖》結體有獨特(te)之(zhi)處,結體修(xiu)長一(yi)目了(le)然(ran)。歐陽詢不在意從橫向(xiang)上(shang)(shang)進(jin)行發展(zhan),因此在行距(ju)上(shang)(shang)顯(xian)得特(te)別疏朗(lang),每字向(xiang)下舒展(zhan)時,歐陽詢也把(ba)字距(ju)拉(la)開(kai),使(shi)(shi)這一(yi)縱向(xiang)發展(zhan)顯(xian)得天地開(kai)朗(lang)。豎畫挺拔(ba)堅韌,在每一(yi)字中起著砥柱作(zuo)用,使(shi)(shi)每一(yi)字的(de)骨格堅挺起來(lai)。把(ba)《仲尼夢奠(dian)帖》與虞世(shi)南(nan)(nan)的(de)《汝南(nan)(nan)公主(zhu)(zhu)墓志銘》比(bi)較,會看得更清楚(chu)。虞氏行書以柔和勝,豎畫也起支柱作(zuo)用,但(dan)作(zuo)用并不明顯(xian),也不突出,似乎隱(yin)于其中;而歐氏行書豎畫剛強(qiang)外耀、強(qiang)烈可感,那壁立千(qian)仞的(de)挺拔(ba),構成了(le)作(zuo)品的(de)主(zhu)(zhu)要基調。觀帖中字,雖用禿(tu)筆(bi)疾書,卻轉折隨(sui)意,筆(bi)勢圓融,用墨(mo)淡而有質感,絲毫無(wu)油滑(hua)之(zhi)態。
《仲尼夢奠(dian)帖(tie)(tie)》是兩(liang)種(zhong)書體(ti)的(de)(de)結(jie)合(he),即行書入碑(bei),或曰碑(bei)體(ti)行書。從章(zhang)(zhang)法(fa)(fa)看,《夢奠(dian)帖(tie)(tie)》“憲章(zhang)(zhang)右(you)軍,抽鋒一線,如(ru)猿騰鶻落而泯上(shang)(shang)下相承之跡”(包世臣《藝舟雙楫》),而更(geng)多靠單字(zi)(zi)造型調節(jie)章(zhang)(zhang)法(fa)(fa);帖(tie)(tie)中(zhong)“彭(peng)”由(you)左右(you)結(jie)構(gou)(gou)變換成半(ban)包圍結(jie)構(gou)(gou);“導(dao)”字(zi)(zi)繁體(ti)下旁本(ben)為(wei)“寸(cun)”,此處不(bu)同,換為(wei)“木”旁;“冥(ming)”字(zi)(zi)上(shang)(shang)首用“宀”代“冖”且(qie)書寫(xie)跳(tiao)蕩;“熟(shu)”字(zi)(zi)結(jie)構(gou)(gou)變異,這四字(zi)(zi)的(de)(de)安(an)排,使(shi)《夢奠(dian)帖(tie)(tie)》章(zhang)(zhang)法(fa)(fa)更(geng)顯(xian)緊湊,以部首移位和比例倒(dao)錯來調整字(zi)(zi)形結(jie)構(gou)(gou)及通(tong)篇章(zhang)(zhang)法(fa)(fa)。且(qie)《仲尼夢奠(dian)帖(tie)(tie)》取魏碑(bei)為(wei)骨格(ge),以行書的(de)(de)筆意來調節(jie),避(bi)免(mian)了碑(bei)體(ti)楷(kai)書的(de)(de)平板,顯(xian)得更(geng)加密切、多姿多態。碑(bei)體(ti)的(de)(de)骨格(ge)使(shi)每一個(ge)字(zi)(zi)氣勢(shi)開張、偉岸(an),而行書的(de)(de)綿密活潑又連(lian)綴其(qi)中(zhong),形成剛勁而活絡,活絡而不(bu)失骨力。
書(shu)(shu)畫鑒定家楊仁(ren)愷:《仲尼(ni)夢奠帖(tie)》用墨淡(dan)而(er)不(bu)濃,與《卜商(shang)帖(tie)》《張翰帖(tie)》不(bu)同,因而(er)它不(bu)可能是勾填本……即(ji)使同時(shi)人(ren)的臨(lin)本,在(zai)(zai)風格上也會存(cun)在(zai)(zai)差(cha)異,何況“宋(song)人(ren)”所作,當更相去很遠,這理由已經在(zai)(zai)前面談過了(le),前人(ren)在(zai)(zai)論摹時(shi)也曾(ceng)論證及此。而(er)《仲尼(ni)夢奠帖(tie)》不(bu)僅墨色(se)不(bu)濃,且禿笨(ben)疾書(shu)(shu),轉折自如,無一筆凝滯,似直接從(cong)《卜商(shang)帖(tie)》脫出,上下脈絡(luo)清晰,這就不(bu)是臨(lin)本所能代替(ti)的了(le)。
《仲(zhong)尼(ni)夢奠帖》代表(biao)了歐(ou)陽詢行書成就的頂峰,它上承(cheng)接“王”書,下影響“米”書,是行書發展歷史上不可或缺的一(yi)環,在書史上占有重(zhong)要地位(wei)。后(hou)世把(ba)《仲(zhong)尼(ni)夢奠帖》列為中華十大傳(chuan)世名帖之一(yi)。
《仲尼夢奠(dian)帖(tie)》在南宋時入(ru)內府(fu)收(shou)藏,后(hou)經南宋賈似道、元郭天錫、明項元汴、清高士奇(qi)、清內府(fu)等遞(di)藏,清政府(fu)被推翻后(hou),末代(dai)皇帝溥儀(yi)將(jiang)其帶(dai)出宮(gong)中,帶(dai)到了東北,后(hou)一直(zhi)收(shou)藏于遼寧(ning)博物館。
《仲尼夢(meng)奠(dian)帖(tie)》著錄于《云煙(yan)過眼錄》、《志雅堂雜抄》、《寓意編(bian)》、《鐵網(wang)珊瑚》卷(juan)(juan)一(yi)、《東圖玄覽(lan)編(bian)》卷(juan)(juan)二、《妮古錄》卷(juan)(juan)四(si)、《清河書畫(hua)舫(fang)》寅集(ji)、《清河見(jian)聞(wen)表》、《珊瑚網(wang)書跋》卷(juan)(juan)一(yi)、《式古堂書畫(hua)匯考書考》、《平生壯觀》卷(juan)(juan)一(yi)、《大觀錄》卷(juan)(juan)二、《江村書畫(hua)目》、《石(shi)渠寶笈(ji)》三編(bian)、《絳帖(tie)》等。
2018年8月17日,遼寧省博物館舉辦(ban)的“中(zhong)國古代書法展(zhan)(zhan)(第(di)一期)”開(kai)展(zhan)(zhan),《仲(zhong)尼(ni)夢奠帖》為其中(zhong)代表展(zhan)(zhan)品之一。
2019年(nian)10月7日至(zhi)2020年(nian)1月5日,該作品在遼寧省博(bo)物館將(jiang)舉辦大型文物特(te)色(se)展覽“又見(jian)大唐”中展出(chu)。
歐陽詢(557-641年),字信本,初唐的(de)書(shu)(shu)法家。潭州(zhou)(今湖南長(chang)沙)人(ren),官至太(tai)子率更令(ling)。幼時聰慧過(guo)人(ren),博通(tong)經史,工于(yu)書(shu)(shu)法。由篆隸書(shu)(shu)得(de)(de)筆(bi),晉(jin)帖(tie)(tie)得(de)(de)韻(yun),隋碑(bei)得(de)(de)神;形成筆(bi)力遒(qiu)勁,結構險峻的(de)“圓暢(chang)方(fang)挺”的(de)新(xin)體(ti)。“把(ba)兩(liang)晉(jin)和南北朝以來,興起、演變的(de)楷、行、草書(shu)(shu)推向了一個新(xin)的(de)階段”。名聲遠播國外,并且為歷代書(shu)(shu)苑所推崇。他傳(chuan)世的(de)碑(bei)刻有《化度寺邕(yong)禪師(shi)塔(ta)銘》、《皇甫誕碑(bei)》、《九成宮醴泉銘》,墨(mo)跡有《張翰帖(tie)(tie)》、《卜商(shang)帖(tie)(tie)》(唐廓填(tian)本)、《千字文帖(tie)(tie)》及(ji)《仲尼夢奠帖(tie)(tie)》等(deng)。