他著述頗豐,有《讀(du)史四集》、《京學(xue)志》、《皇(huang)明(ming)奏疏(shu)》、《名(ming)臣(chen)言(yan)行錄(lu)》、《非(fei)非(fei)室文集》等行世(shi)。與陳際泰(tai)、羅萬藻、章世(shi)純、艾南英并稱為(wei)江西五大(da)家。
楊(yang)以任一(yi)生為人正(zheng)直,喜(xi)交摯(zhi)友,尊長盡孝。其父(fu)死于除夕,從此,每度(du)歲必(bi)痛哭(ku)不(bu)食。看到鄉(xiang)里(li)有一(yi)人的外甥無(wu)父(fu),外母無(wu)子(zi)(zi),他(ta)說“無(wu)父(fu)者予(yu)子(zi)(zi)之(zhi)(zhi),無(wu)子(zi)(zi)者予(yu)母之(zhi)(zhi)。”遂由(you)他(ta)出面撮合二家一(yi)同度(du)日,使各得其所,兩全(quan)其美(mei)。他(ta)曾(ceng)與本縣朱敬之(zhi)(zhi)、謝士芳、謝子(zi)(zi)起、楊(yang)希元、楊(yang)汝(ru)基(ji)(ji)結(jie)“赤水(shui)社”,講學于城(cheng)西郊之(zhi)(zhi)龍珠寺側,時稱“赤水(shui)六俊”。不(bu)久,朱敬之(zhi)(zhi)客死他(ta)鄉(xiang),謝士芳、謝子(zi)(zi)起、楊(yang)汝(ru)基(ji)(ji)則赴省(sheng)試(shi)時遇盜溺水(shui)身亡,楊(yang)以任正(zheng)好趕赴京(jing)城(cheng)參(can)加(jia)會試(shi),舟過吳城(cheng)(今新建縣吳城(cheng)鎮),聞兇訊即返棹(zhao),奔哭(ku)其尸,親(qin)主善后(hou)(hou),待營(ying)殮安葬(zang)畢(bi),又無(wu)子(zi)(zi)者立(li)后(hou)(hou),建四賢祠(ci)祀之(zhi)(zhi)。
楊以(yi)任(ren)毫俠慷慨,愛好談兵,精通治政理財(cai)、管理地方之(zhi)方略。在崇禎(zhen)元年(1628)考(kao)畢的(de)(de)歸途(tu)中,被江西巡(xun)撫魏(wei)照(zhao)乘(cheng)挽(wan)留,就讀(du)于南昌西山。是(shi)時,朝廷腐敗,邊警四(si)起,以(yi)任(ren)上書(shu)魏(wei)照(zhao)乘(cheng),促其(qi)勤王,并力(li)陳固后先前(qian)的(de)(de)重要性。全文(wen)詞旨激昂,識見(jian)(jian)老練,為(wei)魏(wei)照(zhao)乘(cheng)所嘉納(na)。他(ta)學(xue)富識博(bo),尤精性理之(zhi)學(xue),工古(gu)文(wen)辭。既成進士,他(ta)再三上疏辭去(qu)縣令,愿(yuan)讀(du)十年有(you)(you)用書(shu)報國。于是(shi)學(xue)力(li)日進,識見(jian)(jian)更廣且深,他(ta)曾說:“離人而言文(wen),不足(zu)以(yi)為(wei)文(wen),且不足(zu)以(yi)為(wei)人”。故他(ta)論文(wen)力(li)主人品(pin)(pin)文(wen)品(pin)(pin)的(de)(de)統(tong)一,其(qi)文(wen)章得古(gu)人之(zhi)神(shen)骨韻(yun)味,傾(qing)倒東南文(wen)士。他(ta)掌教奉天,金(jin)陵士子更是(shi)爭相趨鶩(mu),以(yi)能入楊門弟子為(wei)榮耀。崇禎(zhen)六(liu)年(1633)分校福(fu)建(jian)考(kao)政,所得皆知名士。次年,升為(wei)南京(jing)國子監博(bo)士,學(xue)者均樂就之(zhi),有(you)(you)的(de)(de)還撰文(wen)介紹其(qi)人其(qi)作。
楊以任平生重氣(qi)節而薄虛(xu)譽:“以性命為(wei)功名(ming),以道(dao)德(de)為(wei)事(shi)業。”每論及古代(dai)忠(zhong)臣孝(xiao)子全親報國的事(shi)績,他總是激(ji)動得難以自禁。其(qi)才名(ming)卓譽,為(wei)當時學界(jie)名(ming)公大家所稱(cheng)贊。