李燾(1543—1625),生于嘉靖二(er)十(shi)二(er)年(nian)農歷十(shi)月二(er)十(shi)三日,字若臨,號斗野。廣(guang)東惠州(zhou)(zhou)府河源(yuan)縣(舊(jiu)縣名,1988年(nian)裁撤)上(shang)城石獅李屋人。隆慶二(er)年(nian)(1568)戊辰科同進(jin)士第109名(羅萬(wan)化榜(bang))。初授泉州(zhou)(zhou)司(si)理(li),亷(lian)敏絕倫(lun),為(wei)忌者(zhe)中傷。任浙江金華郡丞,有謝某陰掘(jue)人冢,累其(qi)族(zu),七(qi)人淹系莫白。燾至(zhi)查知伐冢者(zhe),立斃杖下(xia),七(qi)人盡釋。進(jin)營(ying)繕正郎,奉敕督修(xiu)陵寢(qin),賞賚如法。萬(wan)歷六年(nian)(1578),擢知湖廣(guang)衡州(zhou)(zhou)府,力(li)行(xing)節儉,嘗取四大禮度,民所能實行(xing)者(zhe),輯為(wei)簡儀。又手(shou)書司(si)馬光儉訓,刊布民間。閭里惡少,皆訪(fang)察得(de)其(qi)奸狀,事發,悉置之于法,民稱(cheng)神明。遷(qian)長蘆鹺司(si)。參(can)知粵西(xi),化猺戶(hu)為(wei)編民,三年(nian)城門不閉,道不拾遺。改楚臬,值楚宗(zong)委法,奉勅五(wu)路(lu)會剿,賴(lai)燾寢(qin)格,諸藩帖然。升云南巡撫,開辟西(xi)路(lu)千五(wu)百里,墾田萬(wan)頃,増鹽(yan)餉千余。滇僻(pi)界緬甸,軍民頑(wan)梗,燾治理(li)七(qi)載,囹圄(yu)皆空,膏潤不染。晉都御(yu)史。致仕后,改邑建城,疏浚濠源(yuan)七(qi)十(shi)里繞城。倡導修(xiu)葺龜峰塔,親筆題寫(xie)“龜峰古剎”額。河源(yuan)學宮遷(qian)徙(xi)上(shang)城后,李燾作《遷(qian)儒學記》,振奮文風士氣,勉勵(li)諸生立志(zhi)向學。鄉(xiang)人深(shen)感其(qi)德。卒年(nian)八十(shi)二(er)。祀鄉(xiang)賢(xian)祠(ci)。
李燾(dao)一生為(wei)(wei)官(guan)清(qing)廉,聲名(ming)遠(yuan)揚(yang)。本(ben)邑一位名(ming)叫鄺奕(yi)垣的進士,寫(xie)了一首五律褒揚(yang)李燾(dao):“我愛李滇撫,為(wei)(wei)官(guan)五十年。廚無隔餐肉(rou),囊乏(fa)用(yong)余(yu)錢。意厭城市鬧,情鐘瀧水緣。遍觀利(li)達(da)者(zhe),可(ke)不謂前賢。”